Recenzja: „Kot kameleon” Joanna Wachowiak

[27.04.15]

Książka Joanny Wachowiak, autorki nominowanej za ten tytuł do Książki Roku 2014 Polskiej Sekcji IBBY jest skierowana do odbiorców w wieku okołopodstawówkowym. Pięknie wydana przez Wydawnictwo Bis jest pozycją, którą można bez pudła polecić do czytania wspólnie z dzieckiem lub jako samodzielną lekturę dla małoletnich.

Fabuła jest prosta: Natalia ma spędzić „przymusowo” kilka dni u babci na wsi i przez przypadek (choć jak się domyślamy nie ma przypadków..) nie bierze ze sobą komputera, gier, żadnych współczesnych rozrywek. W związku z tym pobyt zapowiada się jako czas śmiertelnej nudy. Co robić bez dobrodziejstw technologii zapewniających rozrywkę? Okazuje się, że można zwiedzać strych, poznawać historię kota, przeżyć występ magika i zaglądać do pewnej magicznej krainy.

Babcia fantastycznie gotuje, piecze, jej dom wypełniają zioła i tajemnicze pamiątki. Spośród nich najciekawszy jest znaleziony na strychy fragment starej witrażowej lampy, który pomaga zmieniać sposób patrzenia na świat...

„Kot kameleon” opowiada o potędze wyobraźni, o wprowadzaniu za jej pośrednictwem magii do codziennej rzeczywistości. To ciepła, rodzinna historia, która zawiera subtelne przesłanie mówiące o tym, że istnieje jeszcze rozrywka i ciekawe doświadczenie dla dzieci także poza grami komputerowymi i najnowszymi technologiami. Odkrycie może nie wywraca świata do góry nogami, ale może będzie źródłem inspiracji dla czytelników do samodzielnego poznawania świata i przeżywania go wszystkimi zmysłami.

Wielkim atutem tej książki są ilustracje Emilii Dziubak, które sprawiają, że opisywany świat nabiera rzeczywiście magii, otacza kolorami, grą światła, czaruje.